Gölgesizler

About this book

"Belki de dogru dusunuyordu; herkesin bir yoku vardi koyde, herkes kadar bir yoklar surusu vardi da evlere girip cikiyorlardi insanlar gibi, kahveye oturup cay iciyor, tarlada calisiyor, cinarin golgesinde toplaniyor ve olumlerde aglayip dugunlerde oynuyorlardi. Muhtarin haberi yoktu bunlardan, hicbiriyle karsilasmamisti. Ola ki koyluler buyuk bir titizlikle gizliyordu yoklar surusunu, herkes kendi yokunu sessizce besliyordu. Bu konuda her insanin kendine ozgu bir yontemi vardi belki; sozgelimi, kimi geceler boyu dus yedirirken kimi ninni iciriyordu yokuna, kimi turkulerle masallarla besliyordu, kimi sessizligiyle buyutup sesiyle uyutuyordu, kimi de kendini yediriyordu yiyecek diye, giyecek diye kendini giydiriyordu. Cennet'in oglu da..."